Neden kendime bozuğum bu akşam?
Benim ananeme (83) kimse fotoğraf yollamıyormuş.
Oysa en çok o uzun süre ve layıkıyla bakıyor vatsaptan gelen
fotolara.
İki can dostum hasta…gece 3' te uyanıyorum son iki
gündür..nedensiz.
Çok sigara içiyorum soğuk balkonda…nefes alıyorlar
biliyorum…acaba alamayabilirler mi?
Alamazlarsa da çözüm var, orası kesin diyorum, yok canım
diyorum, analitik uyuyorum.
Sikik, yoğun ötesi bi tempo alıyor beni gün içinde.
Örtüyorum tüm karşılaşmalarımı matematik ve netlik takıntısının
peşinde amade…
Muhteşem kadınlar ve erkekler ile karşılaşılıyor insan iş
yaparken…tüm garip, anlaması gereksizlerin yanında.
Çok uzun efor veriyorum bu görev takıklığından…
Oysa…
Ne için dünyada olduğunu bir anlamaya zaman ayırması
gerekmiyor mu doğmuş olanın?
Doğmuş olan doğurmuşsa zorlu bir soru bu.
Şafak olsa, “ablam demek ki zamanı gelmemiş, öyle olsan,
öyle olurdu zaten” derdi.
Kuzum.
Öyle olan çok şeye ragmen…öyle olması için nedense hiç bir
şey yapmadığım bazı kritik şeyler var.
Bu şeyler için kısıtlı zaman kaldığını görüyorum bu gece.
Sözlerin ve olanın merhameti içime dikilenin gözlerini ehlileştirmiyor bu gece.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder