Aşk?

Şindi her ne kadar büyüdüysem, matematiğe karıştıysam, ilkelliğimden gurur ve zevk duymayı öğrendiysem de…,

Söz konusu insan ırkı arası aşk ise,

Bir boğa burcu olarak (ki bu Venüs oluyor yıldızlar şeyinde) bayılıyorum olay mahallinde olmaya.

Seyirci, esas oğlan, figüran, ak saçlı dede…

Yok hacım, o yalan değil katil olay mahalline döner meselesi bence.

…………………….

Bu kültür… ne kadar maskulin olmayı öğretmiş benim cenerasyonuma bir aşk olayı zuhur ettiginde.

Niye çiçek, böcek olamadık ki biz?

Sevgi, semiha, mirhan, gül?

Soru grubumdan bir cevap bekliyorum.

Ayşe, Nazlı?

………………………

Aşkın erişebilme ile ilgili sorunu bana çok cüzi geliyor.

Eriştiğinde elindekini nereye koyacağını bilemeyen bir aşk,

Bana Yiğit kadar masum, çocuk, gerçek ama büyümesi gereken bir şey gibi gorunuyor.

Her kez çocukluğunu özlüyor sanki aslında.

Hormonların ateşlediği, bedenlerin istediği,

Erişmek isteyen ruhların düşlediği, onunla deliksiz sarılmış olmak değil mi bir nevi?

Karışmak istiyor insan.

Sonrasını düşünmeden karışmak.

Kendisini saran, besleyen, doyuran, ama kesin kez çıplak olduğu bir yer…

Sonrasını hiç bilemediği, ılık, sıcak, bilmesinin gerek olmadığı, pirüpak orada olduğu bir yer.

Çok canlı, çok damarlarında, teninde, besininde, yaşamın ortasında attığı bir yer olmuyor mu aşk?

Yediği, yedikçe, kokladıkça, karıştıkça doymak istediği bir yer…kişi adeta?

Veya öyle olacağını düşündüğü?

………………….

Ana rahmi?